[fusion_builder_container hundred_percent=”yes” overflow=”visible”][fusion_builder_row][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””]
Dag 217 waarop corona ons leven beheerst. Ik loop door de lege gangen van een van onze behandellocaties voor mensen met kanker. Het voelt onnatuurlijk stil, bijna iedereen werkt vanuit huis. Als directielid en klinisch psycholoog ben ik verantwoordelijk voor de psycho-oncologische zorg aan 2.350 cliënten. Normaliter al een baan met impact, maar sinds de coronapandemie een niet te beschrijven wervelstorm van emoties en veranderingen.
[/fusion_text][/fusion_builder_column][fusion_builder_column type=”1_1″ layout=”1_1″ background_position=”left top” background_color=”” border_size=”” border_color=”” border_style=”solid” spacing=”yes” background_image=”” background_repeat=”no-repeat” padding_top=”” padding_right=”” padding_bottom=”” padding_left=”” margin_top=”0px” margin_bottom=”0px” class=”” id=”” animation_type=”” animation_speed=”0.3″ animation_direction=”left” hide_on_mobile=”no” center_content=”no” min_height=”none” last=”no” hover_type=”none” link=”” border_position=”all”][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””]
Vandaag beeldbel ik met Marloes, een jonge moeder met uitgezaaide kanker. In de laatste fase van haar leven kreeg ze er, naast de angst om dood te gaan en afscheid te moeten nemen van haar kinderen, een grote angst bij. Angst voor corona, omdat mensen die al terminaal zijn geen voorrang krijgen op de intensive care.
Besmettingsgevaar
Als Marloes me in beeld ziet, komen er tranen in haar ogen. Nu de besmettingscijfers oplopen, laait haar angst om het zelf te krijgen in alle hevigheid op. Tijdens de eerste lockdown sloot ze zichzelf met haar gezin op in huis. Tot ze merkte dat haar kinderen stiller en stiller werden. In gesprek met mij realiseerde ze zich dat dat ze haar kinderen moest helpen dóór te gaan met leven, en dat ze daar, zo lang het nog kon, haar steun en liefde bij nodig hadden. Ze ging aan de slag met het aanvaarden van haar angst en zette voorzichtige stappen om het leven, corona-proof, weer toe te laten. Voor haar man en kinderen én zichzelf. Ik weet nog goed hoe gelukkig het haar maakte toen ze voor het eerst een vriendin in het echt had gezien. Ze voelde toen hoe eenzaam ze zich lange tijd had gevoeld.
Zodra het weer kon zag ik haar ook weer face-to-face, geheel corona-proof, op onze locatie. Ik zag haar lichaamstaal, de kleur op haar gezicht. Signalen die online niet met dezelfde intensiteit te zien zijn. Ook is het makkelijker om samen even stil te zijn, samen het verdriet te dragen. We hopen dat het binnenkort weer mag…
Hoop
Ook al leeft iemand het laatste stukje van haar leven: er is altijd een vorm van hoop. Hoop om samen plezier te hebben, hoop om nog één keer met je kinderen de kerstboom te versieren. Hoop op het voelen van liefde. En hoop dat u, lezer van mijn column, zich nog beter aan de regels gaat houden. Omdat de vrijheid waar we allemaal naar terug willen, een gezicht heeft gekregen. Het gezicht van Marloes.
Anette Pet,
Directeur zorg van het Helen Dowling Instituut
[/fusion_text][fusion_imageframe image_id=”3060|medium” max_width=”” style_type=”” blur=”” stylecolor=”” hover_type=”none” bordersize=”” bordercolor=”” borderradius=”” align=”none” lightbox=”no” gallery_id=”” lightbox_image=”” lightbox_image_id=”” alt=”” link=”” linktarget=”_blank” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” animation_type=”” animation_direction=”left” animation_speed=”0.3″ animation_offset=””]https://cliquemedia.nl/wp-content/uploads/2020/11/Felice-aan-het-beeldbellen-met-haar-therapeut-van-het-HDI-300×228.jpg[/fusion_imageframe][fusion_separator style_type=”none” hide_on_mobile=”small-visibility,large-visibility” class=”” id=”” sep_color=”” top_margin=”” bottom_margin=”” border_size=”” icon=”” icon_circle=”” icon_circle_color=”” width=”” alignment=”center” /][fusion_separator style_type=”none” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=”” sep_color=”” top_margin=”” bottom_margin=”” border_size=”” icon=”” icon_circle=”” icon_circle_color=”” width=”” alignment=”center” /][fusion_text columns=”” column_min_width=”” column_spacing=”” rule_style=”default” rule_size=”” rule_color=”” hide_on_mobile=”small-visibility,medium-visibility,large-visibility” class=”” id=””][/fusion_text][/fusion_builder_column][/fusion_builder_row][/fusion_builder_container]
